Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Όταν το αυτονόητο δεν μοιάζει πια αυτονόητο.

 
 
Και τα βάζεις όλα στα κουτάκια τους. Τα τακτοποιείς, τα στρώνεις και κλείνεις το καπάκι. Καθαρά και όμορφα. Τώρα που είναι όλα στη θέση τους, μπορείς να ηρεμήσεις. Να καθίσεις να πιεις το κρασάκι σου ήσυχη, να συμβουλεύσεις και τους άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά σου, να πάρεις μια ανάσα. Δεν μπήκαν εύκολα όλα στη θέση τους. Ζορίστηκες. Αλλά τα κατάφερες. Και αυτό έχει, τελικά, σημασία.
Ότι τα κατάφερες. Ή έστω έτσι νόμισες προς στιγμήν. Ή έστω έτσι ήθελες να νομίζεις. Ή έστω έτσι βιάστηκες να νομίσεις.
Εκεί, λοιπόν, που κάθεσαι αμέριμνος και ευτυχής, ακούς έναν θόρυβο. Ψάχνεις όλο το σπίτι. Τίποτα. Κάθε δωμάτιο χωριστά. Πόρτα-πόρτα. Μόνο ένα δεν κοιτάς. Εκείνο με τα κουτάκια σου. Δεν υπάρχει και λόγος να το ψάξεις εκείνο. Είναι το μόνο που τακτοποίησες με τόση φροντίδα, με τέτοια μέριμνα, με τόσο κόπο. Αποκλείεται κάτι να ξέφυγε. Αποκλείεται κάτι να παράπεσε, ήταν τόσο ζυγοσταθμησμένα όλα.
Ανοίγεις την πόρτα τυπικά. Μόνο και μόνο για να μην πεις μετά ότι δεν το έκανες. Και σαστίζεις. Τίποτα δεν είναι στη θέση του. Τίποτα δεν έχει μείνει στα κουτάκια του. Όλα γκρεμίστηκαν. Όλα σωριάστηκαν στο πάτωμα σαν ντόμινο και εσύ καλείσαι να τα τακτοποιήσεις ξανά. Από την αρχή. Ένα ένα. Να τα γεμίσεις και να τα ξαναστοιβάξεις το ένα πάνω στο άλλο. Πιο προσεχτικά αυτήν τη φορά. Πιο...έξυπνα. Πιο...
Έτσι, και με τη ζωή σου. Εσύ βάζεις τα πράγματα στη θέση τους κι αυτά, από μόνα τους, χωρίς να πάρουν την άδειά σου, χωρίς να σε ρωτήσουν καν, μπερδεύονται πάλι. Και ξυπνάς μια ωραία πρωία και είναι πάλι όλα ανάκατα. Μέσα σου. Έξω σου. Γύρω σου. Όλα έξω από τα κουτάκια τους. Όλα εκεί, απειλητικά εκεί, σε περιμένουν να τα μαζέψεις για ακόμα μια φορά.
Όσο αντέχεις, όσο μπορείς, όσο σε παίρνει...
 
Γιατί το δεδομένο, δεν είναι ποτέ δεδομένο.
Γιατί το αυτονόητο, δεν είναι ποτέ αυτονόητο.
Γιατί τα ¨κουτάκια μας¨ δεν θα είναι ποτέ τόσο τακτοποιημένα όσο τα αφήσαμε, όσο νομίζαμε ότι τα αφήσαμε...
Γιατί έτσι είναι...
Είτε σου αρέσει, είτε όχι...
 
Με αγάπη,
Βίλυ


Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Μια μεγάλη παρανόηση: Να νομίζεις ότι φτάνει η αγάπη.

Από το βιβλίο Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ, Χόρχε Μπουκάϊ





Λένε ότι
...εκείνοι που επηρεασμένοι από τα ρομαντικά μυθιστορήματα περιμένουν τον έρωτα της ζωής τους,
...εκείνοι που εξιδανικεύουν τη σχέση πιστεύοντας ότι θα βρουν τα πάντα εκεί,
...εκείνοι που πιστεύουν πως αν υπάρχει η αγάπη, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία,
...εκείνοι που πιστεύουν στην ιστορία της αναζήτησης του ¨άλλου μου μισού¨,
...εκείνοι που η μοναδική τους φιλοσοφική αναφορά είναι η δύναμη της ρομαντικής αγάπης,
...εκείνοι που χρησιμοποίησαν τις ματαιώσεις τους για να δικαιολογήσουν τα πάντα,
...εκείνοι που θα μπορούσαν να αυτοκτονήσουν από αγάπη αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να ζήσουν για χάρη της,
...εκείνοι που αγωνίζονται να υποστηρίξουν το αδύνατο: την ανεπιφύλακτη, την αιώνια, την απέραντη αγάπη,
...εκείνοι, τέλος, που αντί να βάλουν ποίηση στη ζωή τους, προσπαθούν να μετατρέψουν τη ζωή τους σε ποίημα αγάπης...

...δεν μπορεί να κάνουν λάθος.
Γιατί, μεταξύ άλλων, είναι όλο και περισσότεροι.

Και είναι αλήθεια. Δεν κάνουν λάθος, απλώς πρόκειται για παρανόηση:

Η ζωή είναι ένα τρυφερό πάρε-δώσε, όχι μια εμπορική συναλλαγή.
 
 
[...] Είναι προφανές πως η ιδέα της μεγάλης και ανεπιφύλακτης αγάπης τελειώνει μαζί με τους γονείς μας. Είναι βέβαιο πως δικαιούμαστε μια σωστή συμπεριφορά από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, κι ότι είμαστε, κατά κάποιο τρόπο, υποχρεωμένοι να την ανταποδώσουμε. Είναι, όμως, απαραίτητο να δημιουργούμε και να ανανεώνουμε διαρκώς μια σχέση που θα διαπνέεται από σεβασμό και αγάπη.
Δεν μπορούμε να ζητάμε, συνεχώς, σαν μωρά, αυτήν την ανεπιφύλακτη, την παιδιάστικη κι ανύπαρκτη αγάπη.
Εγώ το ξέρω, εσύ το ξέρεις, όλοι το ξέρουμε...
Παρόλα αυτά, όμως, υπάρχουν φορές που απελπιζόμαστε γιατί δεν καταφέραμε να την συναντήσουμε, και συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε ότι κάποτε θα την βρούμε.
 
 
Η ενήλικη αγάπη δεν είναι ποτέ άνευ όρων. Εξαρτάται από το τί δίνω και τί παίρνω.
 
Και πρέπει να την τρέφω και να την φροντίζω. Δεν έχει σημασία πόσο έχω φτάσει να αγαπώ τον σύντροφό μου. Η αγάπη αυτή εξαρτάται από το πώς μου φέρεται ο άλλος, από το τί νιώθει για μένα, από το πώς αντιδρά.
Ομοίως, θα πρέπει να μάθουμε να φροντίζουμε τους φίλους μας, να τους ανταποδίδουμε την πραγματική τους αξία, να τους τιμάμε. Γιατί καμιά φορά ξεχνιόμαστε.
 
Πρέπει να μάθουμε να ζητάμε βοήθεια όταν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Πρέπει να μάθουμε να λέμε ευχαριστώ για αυτήν τη βοήθεια, να μπορούμε να την εκτιμήσουμε.
Πρέπει, επίσης, να μάθουμε να μην περιμένουμε το χειροκρότημα, την ευγνωμοσύνη ή την αναγνώριση, που μπορεί να έρθει, αλλά μπορεί και να μην έρθει.
Πρέπει να έχουμε το νου μας για να μην αφαιρεθούμε. 

100 απαντήσεις-σχόλια στις αλήθειες της Βίλυς

Εγώ, μωρό! (Η φωτογραφία που είχα στην ανάρτηση με τίτλο 100 αλήθειες για μένα)
 
Την Μαρία Κοκκαλιάρογλου την γνώρισα στο Λύκειο. Οι ¨περιστάσεις¨ μας έφεραν κοντά και με τα χρόνια γίναμε φίλες. Τόσο φίλες, τελικά, που οι διαφορετικές ¨περιστάσεις¨ αργότερα, τα επόμενα χρόνια, δεν κατάφεραν να μας απομακρύνουν.
Η Μαρία με ξέρει καλά. Επικίνδυνα καλά... Αμήχανα, πολλές φορές, καλά....
 
Στο email μου, λοιπόν, μετά από την ανάρτηση μου με τίτλο ¨Πρόκληση: 100 αλήθειες για μένα¨ ( http://moirasou.blogspot.gr/2012/11/100.html ), έφθασαν δύο εισερχόμενα.
Ένα του άγνωστου αποστολέα της πρόκλησης, που δέησε τελικά να διαβάσει το κείμενό μου:
¨Μπράβο, δεν στο είχα, νόμιζα ότι μένεις μόνο στα λόγια¨.
 
 
Και ένα, της Μαρίας. 1ΟΟ απαντήσεις-σχόλια στις αλήθειες της Βίλυς ο τίτλος.
Χμ... Της υποσχέθηκα να το δημοσιεύσω και αυτό κάνω με την τωρινή μου ανάρτηση. 
Επειδή 1) δεν μένω μόνο στα λόγια 2)ποιος ακούει την γκρίνια της, αν δεν το κάνω;;;;;;;;!!!!!!!!
 
Πάμε...
1.
Είμαι αρρωστοφοβική. Κατά περιόδους κυκλοφορώ αγκαλιά με θερμόμετρα, ιατρικά περιοδικά και με κάθε λογής προληπτικές εξετάσεις. /Ε οχι και κατα περιοδους........!τα τελευταια 3 χρονια νομιζω?
2.
Έχω παθολογική αδυναμία στην αδερφή μου. Μην σκεφτείς να την στεναχωρήσεις, μην διανοηθείς να την πληγώσεις, μην σου περάσει καν από το μυαλό να μου πεις κάτι αρνητικό για εκείνη. /...και μην τυχον τα φτιαξει με κανεναν που δεν εγκρινει η μεγαλη της αδερφη.....
3.
Προσπερνάω εύκολα, δεν ξεπερνάω εύκολα. Συγχωρώ πιο εύκολα αυτούς που αγαπάω λιγότερο, πολύ πιο δύσκολα -ίσως και ποτέ- αυτούς που αγάπησα πολύ. /παντα αναποδο ησουν.......
4.
Αντιλαμβάνομαι τί μπορεί να σημαίνει ¨εν βρασμώ ψυχής¨. Έχω φτάσει πολύ κοντά. /και τελικα?
5.
Σχεδόν όλα μου τα ρούχα είναι μαύρα. Οποιοδήποτε άλλο χρώμα πάνω μου μού μοιάζει παράταιρο. Τελευταία κυκλοφορώ με ένα κόκκινο -της φωτιάς- ρολόι, δώρο των καλύτερων μου φίλων στα φετινά μου γενέθλια./επισης ολες σου οι μπλουζες ειναι με...ανοιχτό ντεκολτέ!
6.
Δεν είμαι λάτρης των εκπλήξεων. Προτιμώ να έχω τον έλεγχο των καταστάσεων, εκτός εάν διοργανώτρια είναι η Μαρία, οπότε ξέρω εκ των προτέρων ότι είναι για καλό./ κι εκτος αν τις διοργανωνεις εσυ με το χαμογελο της κρεστ......
7.
Εδώ και ένα χρόνο και κάτι, συχνά πυκνά επισκέπτομαι έναν ψυχολόγο, με τον οποίο μοιράζομαι τις σκέψεις μου. Δεν ήταν τόσο εύκολο όσο νόμιζα, είναι πιο ψυχοφθόρο από ό,τι νομίζεις./ συμπερασμα:οι ψυχολογοι δεν διωχνουν την αρρωστοφοβια!
8.
Δεν ξέρω πώς να κάνω μακροπρόθεσμα όνειρα. Κάποτε ήξερα.../ και τι καταλαβες?
9.
Δεν έχω δίπλωμα οδήγησης αλλά έχω μάθει να οδηγώ formula στο playstation.Εεεε εντάξει, δεν έμαθα, δοκίμασα όμως. / κι ολοι οσοι εχουν διπλωμα και σε ξερουν, παρακαλουν να μην κυκλοφορησεις ποτε στο τιμονι!
10.
Σπούδασα κοινωνιολόγος. Εργάστηκα ως δημοσιογράφος. Φοβάμαι πως μια ζωή θα είμαι γραμματέας. /Σαν γραμματεας εμαθες να φτιαχνεις καφεδες παντως...........
11.
Πρότυπό μου είναι η γιαγιά μου. Την θαυμάζω και σίγουρα δεν θα ήμουν ό,τι είμαι, αν δεν ήταν δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια. Στο ψυγείο της πρωταγωνιστεί το μαγνητάκι που της αγοράσαμε με την αδερφή μου: ¨Ο Θεός δεν μπορεί να βρίσκεται παντού, γι αυτό έστειλε τις γιαγιάδες¨. / τωρα τι να πω εγω? Τι εχουν δει της γιαγιας τα ματακια?
12.
Έμαθα πια πως οι φίλοι δεν φαίνονται στις λύπες, στις χαρές φαίνονται. Κι εγώ είχα την τύχη να τους έχω δίπλα μου και στα δυο./ αλλα παρολα αυτα, γκρινιαζεις σε ολους!
13.
Αγαπημένο μου ποτό είναι το...πικάντικο Bloody mary. To σιχαίνονται όλοι αλλά μου το έμαθε ο μπαμπάς μου, κι αυτό από μόνο του φτάνει./ξερεις και να το φτιαχνεις?
14.
Όταν ήμουν μικρή, κάθε Πρωτοχρονιά, καθόμασταν στο μεγάλο χαλί στο σαλόνι με την μαμά και τον μπαμπά μου και σπάγαμε τον κουμπαρά μου. Τότε είχα λεφτά.../ ε πως να μην σου τελειωσουν, αφου καθε χρονο αγοραζες καινουριο κουμπαρα??????
15.
Παλιότερα ήμουν περισσότερο παρορμητική από ό,τι είμαι σήμερα. Παρόλα αυτά,πάνω στα νεύρα μου λέω πράγματα που ΠΑΝΤΑ εννοώ και ΠΟΤΕ δεν παίρνω πίσω. / πεθαινω οταν σου τη λενε αγνωστοι (βλεπε εκλογες) και απαντας: «τι λες μανταμ»????????????
16.
Αν και υπήρξα κάποτε ¨τσιμπημένη¨ με τον καλύτερό μου (τότε) φίλο, εξακολουθώ να πιστεύω στη φιλία ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα. Εξάλλου, ο Γράβαλος θα είναι πάντα ο καλύτερος φίλος του κόσμου. Όχι, δεν ήμουν με τον Δημήτρη¨τσιμπημένη¨...εμ είχες και άλλο κολλητό στο παρελθόν
17.
Υπάρχουν άνθρωποι από το παρελθόν μου που δεν θέλω να ξανασυναντήσω στο παρόν μου, πόσο μάλλον στο μέλλον μου./ κι αν τους συναντησεις, τι θα γινει?
18.
Δεν ξέρω να μαγειρεύω καλά, αλλά αν σου μαγειρέψω, θα σε ρωτάω σε κάθε μπουκιά που καταπίνεις αν σου άρεσε. Μπορεί να μην ξέρω να κάνω αυγά, αλλά έχω επιχειρήσει να μαγειρέψω κανελόνια, κλέφτικο, σουτζουκάκια, μεξικάνα και...μακαρόνια. / και ποιος σου εμαθε να κανεις μεξικανα????????
19.
Μια ματιά μου μόνο φτάνει, για να καταλάβεις σε τί διάθεση με πετυχαίνεις. / προς Θεου! Γιατι το λες αυτο???
20.
Είμαι εργασιομανής και είναι να μη βάλω κάτι στο μυαλό μου. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην επιτρέψω σε κανέναν άλλον να το εκμεταλλευτεί, όπως συνήθιζαν να κάνουν στο παρελθόν. / Να σου θυμισω ποσες φορες το εχεις υποσχεθει αυτο στον εαυτο σου?.......
21.

Η μόνη που ξέρει 100% τη Βίλυ είναι η κολλητή μου, η Μαρία. Ήταν, είναι και ξέρω ότι θα είναι ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ. Ήμουν, είμαι και ΘΑ ΕΙΜΑΙ, πάντα στο ίδιο ακριβώς σημείο./ helloooooooo!!!!! Κι αυτα τα 100 που εγραψες??? Τωρα σε ξερουν κι οι πετρες!
22.
Έχω συλλογή από τετράδια. Αν θέλεις να με καλοπιάσεις, αγόρασέ μου ένα. / και γιατι να σε καλοπιασουμε?
23.
Αν σε αγαπάω, θα σε ρωτάω κάθε λίγο και λιγάκι εάν με αγαπάς. Είμαι ανασφαλής,τί να κάνουμε;,/ Α πα πα! Συκοφαντιες..............
24.
Όταν με πιάνει το παράπονο, θα με ακούσεις να λέω ότι ¨ΘΕΛΩ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ¨. /Και να κοιτας πανω για να μην κλαψεις........
25.
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, ΠΙΣΩ από εμένα. Παλιά φοβόμουν περισσότερο./Μη φοβασαι τιποτα.Ολα βαινουν καλως.....
26.
Στον καθρέφτη στο δωμάτιό μου έχω κρεμασμένη ανάποδα μια αποξηραμένη ανθοδέσμη.Στον καθρέφτη στο δωμάτιό του έχει ένα σημείωμά μου: ¨Σε αγαπώ περισσότερο από χθες και λιγότερο από αύριο¨. /Ποιος στο εγραψε??????????
27.
Μικρή δεν έβλεπα ¨παιδικά¨. Έβλεπε ο μπαμπάς μου. Εξαίρεση στον κανόνα μου, η Κάντυ./Ουτε μικρο μου πονυ?Ουτε στρουμφακια?τς τς τς ...
28.
Κάποτε μου αγόρασαν μια κιθάρα και με έγραψαν στο ωδείο. Η κιθάρα βρίσκεται στο πατάρι και εγώ εξακολουθώ να θέλω να μάθω πιάνο./το πιανο θελει??????
29.
Είμαι εσωστρεφής όταν θέλω, εξωστρεφής όταν μπορώ.../δηλαδη , οταν θελεις να εισαι εσωστρεφής, μπορεις?
30.
Στο πορτοφόλι μου έχω...αναμνηστικά. Σημειωματάκια, φωτογραφίες, καρτούλες με αφιερώσεις... Ενίοτε και χρήματα./Τωρα και επαγγελματικες καρτες.
31.
Λατρεύω τις τσάντες και τα πορτοφόλια. Εξαγοράζομαι εύκολα, εάν μου χαρίσεις κάποιο από αυτά. / Αυτα ή τετραδιο?
32.
Η Νατασούλα μου στα γενέθλιά μου μού χάρισε την κολώνια Be spontaneous. Νιώθω ότι την έφτιαξαν για μένα. / Ε σιγουρα! Τι αλλο να σκέφτονταν οι δημιουργοι?
33.
Τα βιβλία του Χόρχε Μπουκάϊ με ηρεμούν. Αγαπημένο μου, ο Δρόμος της Αυτοεξάρτησης. Ποτέ δεν κατάφερα μέχρι σήμερα να είμαι τελείως...αυτοεξαρτώμενη. /Θα συμφωνησω οσο αφορα στον Χορχε, all the money!
34.
Μην μου αλλάξεις το πρόγραμμα και μην πάρεις πίσω κάτι που μου έταξες. Σε παιδί και σε παπά, λένε, να μην τάζεις. Κι εγώ, όταν με συμφέρει, είμαι ακόμα παιδί./ Τις υπολοιπες ωρες, τι εισαι?
35.
Όταν ο μπαμπάς μου έφευγε ταξίδι στο εξωτερικό το πρωί, έκανα ότι κοιμόμουν, κι ας μην είχα καταφέρει να κλείσω μάτι όλο το βράδυ. Σιχαίνομαι τους αποχωρισμούς./Ναι αλλα η ανταμωση μετα, δεν ειναι τελεια?
36.
Τα μαλλιά μου μοιάζουν με αφρικανής και η μύτη μου είναι ολίγον τι στραβή. Τα συνήθισα./ Αυτη η μύτη, με το ενα ρουθουνι πανω και το αλλο κατω, απλα δεν υπαρχει!
37.
Η αδερφή μου επιμένει ότι δεν ξέρω να βάφομαι και εγώ δεν υποστηρίζω, σε καμία περίπτωση, το αντίθετο./ Τοτε γιατι δεν αφηνεσαι στα χερια της αδερφης σου? Αν δε με απατα η μνημη μου, μια φορα σε ειχε βαψει πολυ ωραια.
38.
Η κολλητή μου κάνει τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να μην περάσουμε έξω από βιβλιοπωλείο. Ξέρει ότι είμαι ικανή να αποθέσω εκεί, έτσι απλά και αβίαστα, όλα μου τα χρήματα./Κι ας μην υπαρχει πια κουμπαρας....
39.
Η¨Χαρά¨ είναι ένα μέρος της Κρήνης που θεωρούσα ανέκαθεν δικό μου. Δικό μου, των φίλων μου και γενικά των ανθρώπων που αγαπώ. Οτιδήποτε ξένο σε μένα, δε θέλω να βρίσκεται εκεί. Τί θράσσος.../ βασικα η χαρα ειναι ψαροταβερνα της Κρηνης, εσυ ονομασες και το μερος ετσι!
40.
Την Αθήνα δεν την άντεξα. Χρειαζόμουν απεγνωσμένα θάλασσα και καθαρό αέρα. Δεν είχα τίποτα από τα δύο. Λες και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Λες και δεν μπορούσα να είμαι εγώ.../και δεν ειχες εμας («τη παρεα»)
41.
Δεν μου αρέσουν οι εκκρεμότητες. Μισώ τις παρατάσεις. Με αγχώνουν οι καθυστερήσεις και οι αναβολές./ σαν τον γκρινιαρη απο τα στρουμφακια......μου τη δινουν ολοι και ολα!
42.
Η θάλασσα με κάνει ευτυχισμένη. Να την ακούω. Να τη βλέπω. Να τη μυρίζω. Το καλύτερό μου είναι να αφήνομαι ανάσκελα στην αγκαλιά της και να αδειάζω το μυαλό μου. Είναι, όπως συνηθίζω να λέω, το φυσικό μου περιβάλλον. Η αδερφή μου, κάθε φορά που χρησιμοποιώ την άνωθεν ατάκα, με αποκαλεί ευθαρσώς ¨τσιπούρα¨./ Επισης να κανεις βουτια κλεινοντας τη μυτη και να βγαινεις τριβοντας τα ματια ή χαιδευοντας τα μαλλια......
43.
Γράφω με το αριστερό χέρι. Συνεπώς είμαι ιδιαιτέρως εύστροφη, όπως έλεγαν και οι παλιοί./ Ιδου η απόδειξη.........
44.
Δεν θα μου λείψει ποτέ το γλυκό. Δεν ισχύει το ίδιο για τα αλμυρά και τα καυτερά. /Καυτερο: μια η Βιλυ και ενας ο Τιλαρας, δεν καταλαβαινουν Χριστο!
45.
Ήμουν μη μου άπτου. Είμαι επιλεκτικά ευσυγκίνητη./ Και πως γίνεται, δηλαδη, να εισαι «επιλεκτικα” ευσυγκινητη??? Μαλλον δε γινεται!
46.
Είμαι υπέρμαχος της άποψης ¨Τα καλύτερα στη ζωή έρχονται τζάμπα¨. Το ομότιτλο τραγούδι είναι ένα από τα αγαπημένα μου. /....τα καλυτερα πραματα στη ζωη δεν ειναι πραματα, γι’ αυτο.
47.
Έχει βραβευτεί ένα από τα διηγήματά μου από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Ο τίτλος του ¨Ζητείται αγάπη¨. Εγώ, θέλω να πιστεύω, ότι τη βρήκα.../ αχ τι γλυκο.........(ουτε μετα απο αυτο, σου εκανε προταση γαμου?)
48.
Έχω υπάρξει σκληρή. Πρώτα με τον εαυτό μου./Αληθεια? Για ποση ωρα?
49.
Κάποτε, ένα καλοκαίρι, μάλωσα με μια καλή μου φίλη για τα καλά. Κάναμε περίπου ένα χρόνο για να μιλήσουμε. Δώσαμε μια δεύτερη ευκαιρία στη φιλία μας και σήμερα είναι μία από τις καλύτερες φίλες μου. Δεύτερη και τρίτη και τέταρτη ευκαιρία έδωσα σε έναν κοινό μας φίλο αλλά τελικά δεν άξιζε τον κόπο. Σήμερα,δεν έχουμε σχεδόν καμία σχέση./Ουδεν σχολιον.
50.
Δεν ντρέπομαι πια να ζητήσω βοήθεια, όταν τη χρειάζομαι. Δεν ξεχνάω ποιός με βοήθησε, ξεχνάω αυτόματα ποιόν έχω βοηθήσει εγώ με τη σειρά μου./ ε καλα, δεν ξεχνας....πετας και καμια σποντιτσα που και που....
51.
Δεν με συγκινούν οι δεσμοί αίματος όταν δεν συνοδεύονται από κοινά βιώματα ή έστω από έντονα συναισθήματα. Νιώθω ευτυχής και ασφαλής που προέρχομαι από μια βαθιά δεμένη οικογένεια./ετσι εξηγειται ρε παιδακι μου!Εισαι επιλεκτικα ευσυγκινητη, ΑΦΟΥ!
52.
Φοβάμαι τους εθισμένους ανθρώπους. Γενικότερα τον εθισμό από τον τζόγο, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ. Κάποτε προσπάθησα να καταλάβω. Σήμερα δεν μπαίνω καν στη διαδικασία. /Δεν ξερω αν υπαρχει αποτελεσματικος τροπος αντιμετωπισης τετοιων καταστασεων....
53.
Αναγνωρίζω ότι έχω κόμπλεξ. Μην παίξεις με τις ευαίσθητες χορδές μου. Γίνομαι απρόβλεπτη./ Εσυ απροβλεπτη? ΔΝΤ (Δε Νομιζω Τακη)
54.
Διατηρούσα χρόνια σχέσεις που με έφθειραν. Έμαθα να αποχωρώ. Οικειοθελώς./ Καλιο αργα παρα αργοτερα!
55.
Αν με αφήσεις στον ήλιο, θα γίνω σαν αστακός. Δεν είναι καλή ιδέα. Μην ξεχνάς ότι είμαι και αλλεργική στα οστρακοειδή./ Βασικα, σαν της μαιμους «το κώλο» γινεσαι κι όχι σαν αστακος!
56.
Δεν ξέρω αν θα γίνω καλή μαμά. Ξέρω ότι ιδανικά θα ήθελα να γίνω η μαμά που έχω. /Το μονο σιγουρο ειναι οτι το παιδι σου θα τρωει απο μενα (μου το εχεις δηλωσει απειρες φορες)!
57.
Μου λείπει πάρα πολύ ένας άνθρωπος από την καθημερινότητά μου αλλά αναγνωρίζω ότι έτσι είναι καλύτερα. Μου αρκεί να ξέρω ότι είναι καλά και απαιτώ να ξέρει ότι τον αγαπώ πολύ./ Μαλλον το ξερει αλλα δεν του αρκει.......
58.
Δεν έχω μετανιώσει για πράγματα που έχω πει. Αντίθετα, έχω μετανιώσει για πράγματα που δεν έχω πει./ Όπως? (γραψε μας 100 πραγματα για τα οποια μετανιωσες που δεν τα ειπες....)
59.
Ο αυχένας μου είναι προβληματικός. Παρόλα αυτά, αρνούμαι να πάρω τα χέρια μου από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή μου. / Εχεις την εντυπωση οτι ειναι μονο ο αυχενας,ε?.........
60.
Αν ψαχουλέψεις τα mp3 τραγούδια μου, θα βρεις σίγουρα κομμάτια του Ρόκκου και της Μποφίλιου./ Αν ρωτησω ποια ειναι αυτη, θα γελασουν πολυ ανθρωποι,ε?
61.
Δεν διστάζω να μοιραστώ 100 πράγματα για μένα με όσους δεήσουν να τα διαβάσουν.Δεν άργησα να καταλάβω ότι κάποια πράγματα όσο και να τα μοιραστείς, δε θα πάψουν ποτέ να είναι δικά σου./ Δεν ειπε κανεις το αντιθετο.
62.
Στην εφημερίδα ¨Μακεδονία¨ απέκτησα μετρικούς από τους σημαντικότερους φίλους μου: τη Νατάσσα, τη Μαρία, τη Χριστίνα και τον Λεόντιο./ Κριμα τα παιδια.....
63.
Όταν αρρωσταίνω, γκρινιάζω. Λίγο περισσότερο από τις υπόλοιπες μέρες./ Μηπως εισαι μονιμως αρρωστη τελικα?
64.
Έχω υπομονή. Εξαντλείται πια εύκολα./ Ποιον κοροιδευεις? Υπομονη δεν εχεις.-
65.
Μικρότερη ήμουν καλύτερος άνθρωπος. Όσο μεγαλώνω, γίνομαι πιο σκληρή, πιο αιχμηρή,πιο επιλεκτική, πιο δύστροπη. Δεν είμαι, όμως, το ίδιο απόλυτη. Θα προτιμούσα να είμαι./ Και τι θα κερδιζες?
66.
Αγαπώ τα ταξίδια. Απαραίτητη προϋπόθεση, η καλή παρέα./Λιγο κρασι, λιγο θαλασσα και τ’ αγορι σου..........
67.
Την Καβάλα την θεωρώ χωριό μου. Τους παππούδες της Μαρίας, δικούς μου. Στο σπίτι εκείνο έχω κάνει τον καλύτερο ύπνο της ζωής μου. / Τη Λυδια Καβαλας εννοει παιδια.....η Καβαλα δεν ειναι χωριο!
68.
Μια φορά αποφάσισα να μάθω να κεντάω. Μέχρι να τελειώσει, δεν το άφησα από τα χέρια μου./ Τωρα που ειναι? Μοιρασου το μαζι μας πλιιιιιιιιιιιιιιιιιζζζζζζζζζζζζ.......
69.
Δεν μπορώ να ακούσω τραγούδι του Πανταζή και του Παντελίδη. Δεν με ενοχλούν οι φωνές τους. Με ενοχλεί που κάθε φορά που τις ακούω, σκέφτομαι τη φυσιογνωμία τους./ Ασε μας καλε! «βασανιστειτε.........»
70.
Πες μου παραμύθι και πάρε μου τη ψυχή. Σαν εκείνα που μου έλεγε, όταν ήμουν μικρή η γιαγιά μου. Όχι σαν αυτά που λένε οι ενήλικοι στους ενηλίκους. Γιατί,σε αυτήν την περίπτωση, από πριγκίπισσα θα μεταμορφωθώ σε δράκο./Οτι τωρα δηλαδη, εσυ εισαι πριγκιπισσα...............
71.
Δεν θα ήθελα να πάω σε reunion παλιών μαθητών. Δεν νιώθω ότι έχουμε κάτι να πούμε./ γιατι εισαι προκατειλημενη?...........
72.
Επαναπαύομαι εύκολα. Χρειάζομαι ανθρώπους να με ταρακουνάνε. Ευτυχώς, αν χρειαστεί, μου ρίχνουν και χαστούκια./ με μεγαλη ευχαριστηση φανταζομαι.................
73.
Είμαι πλέον γνωστή και στα ΚΤΕΛ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ. Η κοπέλα με την κόκκινη βαλιτσούλα. /BRAVE: Η ΓΕΝΑΙΑ ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ
74.
Κάθε Δευτέρα πρωί φεύγω από τη Χαλκιδική με βουρκωμένα μάτια και κάθε Παρασκευή επιστρέφω πάλι εκεί με ένα χαμόγελο έως τα αυτιά./Το αντιθετο ακριβως συμβαίνει στο Κωστα.....
75.
Πέρα από τα συμβατικά χρώματα, μου αρέσει να χρησιμοποιώ και τα λίγο πιο...ιντριγκαδόρικα. Καρπουζί, κομοδινί, ζαχαρί, γκρι αρζάν, βερντενίλ κλπ. Ο Κώστας συγχύζεται./ Ας τη ρωτησει καποιος ποιο ειναι «του παγου»!.............
76.
Από την πρώτη έως και την τρίτη λυκείου ίσιωνα τα μαλλιά μου. Οι φίλοι μου ανακάλυψαν ότι δεν ήταν το φυσικό μου όταν πήγαμε πρώτη φορά διακοπές μαζί./Καθε πρωι μαζι με τη Βιλυ, ξυπναει και η ζούγκλα.....τα μαλλια της!
77.
Σε έναν καυγά με την αδερφή μου, καταστράφηκε ολοσχερώς το cd του Δάντη. Αφού το βούτηξε πρώτο στο νερό, μετέπειτα το έσπασε. Ήταν πρώτη γυμνασίου. Δεν αγόρασα ξανά cd του Δάντη. / Γι΄αυτο μειωθηκαν οι πωλησεις του? Ε πες ετσι! Η Μαργυ φταιει...........
78.
Το παρατσούκλι μου στα λυκειακά μου χρόνια ήταν ¨βουνίσια¨. Χωρίς σχόλια.../Επισης εχουν γραφτει και τραγουδια γι’ αυτο, δεν θα τα «μοιραστεις» μαζι μας?
79.
Είμαι ευγενική με τους ευγενικούς. Εύκολα μπορώ να γίνω αγενής με τους αγενείς./Και ειναι τοσο διασκεδαστικο για όσους είναι παρόντες!
80.
Δεν ακούω στο ¨Βασιλική¨. Αρνούμαι πεισματικά. Για ευνόητους λόγους.../ Εξηγησε μας τους λογους, σε παρακαλω.
81.
Σκέφτομαι συνειρμικά. Γράφω συνειρμικά. /Ας το παραδεχτουμε αυτο.....
82.
Είμαι ερωτευμένη πολύ. Αγαπάω πιο πολύ. / Κι οταν συμβαινει αυτο, φοβασαι πολυ!
83.
Δεν με λες ψύχραιμη. Φροντίσω, όμως, να έχω δίπλα μου ψύχραιμους συνοδοιπόρους./Σε ο,τι αφορά εσένα, ναι. ΕΙΣΑΙ ΤΕΡΑΣ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑΣ.....Αλλα δεν ισχυει το ιδιο οταν θες να βοηθησεις καποιον δικο σου, για σκεψου το.....
84.
Πεισμώνω εύκολα. Εξίσου εύκολα, ξεπεισμώνω./ Απλα αστειο.
85.
Κάποιοι προτιμούν τα έργα από τα λόγια. Εγώ πάλι θα ήμουν ευτυχισμένη με έναν καλό συνδυασμό./Ναι και τους πιστευεις! Ολοι τα θελουν ολα! Πιστεψε με.......
86.
Προτιμώ να περπατώ ξυπόλυτη στο σπίτι. Αν με δεις να φοράω με δική μου πρωτοβουλία κάλτσες μάλλον νιώθω κρυωμένη./ Ναι ζηταει παντοφλες οταν ερχεται σπιτι και τις αφηνει κατω απο το τραπεζι!
87.
Συνηθίζω να διαγράφω όλα τα μηνύματά μου στο κινητό, αμέσως μόλις τα διαβάσω.Απλή συνήθεια. Τίποτα ύποπτο./ Πες αληθεια, αν σου το ελεγε αυτο καποιος αλλος, δεν θα σκεφτοσουν οτι ειναι λιγο σάικο?
88.
Δεν πειραματίζομαι εύκολα εάν δεν επιμείνει κάποιος. Όταν τελικά το κάνω, μου αρέσει τις περισσότερες φορές./ Μπορεις να γινεις λιγο πιο συγκεκριμενη?
89.
Η αχαριστία με εξοργίζει. Οι αχάριστοι ακόμα περισσότερο./ Αισθανεσαι ξεχωριστη γι’ αυτο?
90.
Δεν φοράω έντονο κραγιόν. Βάφω έντονα συνήθως τα μάτια μου. /Αν εβαζες και εντονο κραγιον, θα ειχες δουλεια με μεγαλες αποδοχες...................
91.
Δεν θα έκανα τατουάζ στο σώμα μου. Μάλλον.../ σε φανταζεσαι γρια και το απορριπτεις? Αν το αποφασιζες τελικα, τι σχεδιο θα επελεγες?
92.
Μυθοποιούσα εύκολα. Απομυθοποιώ ευκολότατα. /Ξερω ποιος ηταν ο πρωτος ανθρωπος που απομυθοποιησες, αλλα δεν θα το μοιραστω με ολους..............
93.
Για τους ανθρώπους μου απαιτώ τα...καλύτερα.Δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο./ τι γλυκοοοοοοοοοοοοο
94.
Μεταξύ μας, το ίδιο και για εμένα./τι πρωτοτυπο!
95.
Δεν συνηθίζω να λειτουργώ διεκπαιρεωτικά. Όταν το κάνω, κάτι δεν πάει καλά.Είτε με εμένα, είτε με αυτό που έχω αναλάβει./ Ψεύδεσαι ασύστολα τωρα κοπελια! Ακριβως το αντιθετο συμβαινει.
96.
(Προς τον άγνωστο αποστολέα της πρόκλησης) Δεν φοράω ¨μάσκες¨. Βαριέμαι. / Θα σε καταλαβαιναμε απο το μαλλι αλλωστε..........
97.
Δεν προλαβαίνω να φοβηθώ για το αύριο. Συνήθως, ξοδεύω τον χρόνο μου στο να φοβάμαι για το σήμερα. Ποσα ψεματα θα πεις ακομα???????Φοβασαι για τα παντα!
98.
Αν δεν ήταν ο Δημήτρης και η Χριστίνα, το ανανεωμένο moirasou.org δεν θα κατάφερνα ποτέ να το...χτίσω, όπως θέλω. / Οσοι σε ξερουμε καλα, ξερουμε ποιο ειναι το παρατσουκλι του «Δημητρη» που τον νευριαζει απιστευτα!
99.
Όταν...μεγαλώσω, θέλω το σπίτι μου να έχει τζάκι. Να κάθομαι με τον άντρα μου τα βράδια μετά τη δουλειά, να πίνουμε το κρασί μας ενώ έχουμε μόλις βάλει στο κρεβάτι τα παιδιά μας. Ξέρω ότι δεν ζητάω πολλά από τη ζωή, ξέρω ότι μπορεί να μην μου έρθουν όλα όπως θα τα ήθελα./ Αλλα το να ονειρευεσαι ειναι κι αυτο δωρεαν......ακομα! Τωρα με το ΔΝΤ δεν ξερουμε τι θα γινει..........
100.
Προτιμώ την Καρέζη από την Βουγιουκλάκη, το θέατρο από τον κινηματογράφο, τη μέρα από τη νύχτα, τα κεριά από τα φώτα, το τάβλι από το σκάκι, τα ελληνικά από τα ξένα τραγούδια, τα ζεστά από τα κρύα χέρια, το κρασί από την μπύρα, το πεπόνι από το καρπούζι, την αρχή από το τέλος. Αλλά δεν περνάνε όλα από το δικό μου χέρι. Πες μας τωρα οτι ξερεις και σκακι.............. και το κρασι και την μπυρα παντως τα κατεβαζεις σαν το μεθυστακα!
ΟΥΦ! ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΚΙ ΕΓΩ!
Να σας πω κάτι και να μείνει εντελώς μεταξύ μας;
 
Οι φίλοι μου με ξέρουν καλά, πολύ καλά, και ναι, εγώ έτσι νιώθω ασφαλής.
 
Μαράκι, σε ευχαριστώ.
 
Με αγάπη,
Βίλυ


Η Χριστίνα Τουρασή στο μπαζάρ της PILLBOX (ΓΑΙΑ LIVE)

Επειδή το moirasou.org κρατάει τις υποσχέσεις του, μοιράζεται μαζί σας ένα μικρό δείγμα από τις δημιουργίες της Χριστίνας Τουρασή, τις οποίες και θα βρείτε στο μπαζάρ της PILLBOX στις 9 Δεκεμβρίου 2012.
 
 
 



Για την Χριστίνα διαβάσετε και εδώ:
 
 
http://moirasou.blogspot.gr/2012/05/decoupage.html

Εμείς θα είμαστε εκεί.
Εσείς;

Χριστουγεννιάτικο Bazaar Κολλεγίου Ανατόλια



Κυριακή 9 Δεκεμβρίου (3 μ.μ.- 7 μ.μ.) 

 

Το προσωπικό, οι μαθητές και οι μαθήτριες του Κολλεγίου Ανατόλια σας προσκαλούν στο καθιερωμένο χριστουγεννιάτικο φιλανθρωπικό bazaar του Ανατόλια που θα πραγματοποιηθεί στο Macedonia Hall (πρώην Αρρένων) την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου από τις 3 το μεσημέρι έως τις 7 το απόγευμα. Το χριστουγεννιάτικο τσάι θα σερβιριστεί, όπως κάθε χρόνο, στο Ingle Hall (πρώην Θηλέων).

Το Χριστουγεννιάτικο bazaar του Ανατόλια ξεκίνησε τη δεκαετία του ’30 για να βοηθήσει τους προσφυγικούς πληθυσμούς που είχαν μετακινηθεί στη Θεσσαλονίκη μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Σήμερα και έχοντας κλείσει περισσότερο από μισό αιώνα ζωής, το Χριστουγεννιάτικο Bazaar του Κολλεγίου Ανατόλια συνεχίζει την  παράδοση της προσφοράς στην τοπική κοινωνία. Το 2011 τα έσοδα του bazaar διατέθηκαν υπέρ της Μονάδας Αυτιστικού Ατόμου «Ελπίδα», της ΜΚΟ «Άρσις» και  της ΜΚΟ «Δεσμός». Τα φετινά έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση του Παιδικού Χωριού SOS στο Πλαγιάρι, της Μέλισσας και του Χαρίσειου Γηροκομείου.

 

Χριστουγεννιάτικη συναυλία Κολλεγίου Ανατόλια

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου (8 μ.μ.)

 

Το Κολλέγιο Ανατόλια σας προσκαλεί στη χριστουγεννιάτικη συναυλία του που θα πραγματοποιηθεί το Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου στις 8 το βράδυ στο Κλειστό Γυμναστήριο του Κολλεγίου Ανατόλια. Στη συναυλία θα συμμετάσχουν μαθητές του Κολλεγίου και ο Σύλλογος Αποφοίτων του Ανατόλια. Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν για τη στήριξη του προγράμματος υποτροφιών του σχολείου.

«Business & Politics in Post-Crisis Greece. Where do we draw the line?»

 
 
 
Θεσσαλονίκη 28 Νοεμβρίου 2012
 
 
 
Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012
18:30 - 21:00
Ξενοδοχείο Electra Palace, Θεσσαλονίκη
 
Το Dukakis Center for Public & Humanitarian Service και το Anatolia Business School του American College of Thessaloniki (ACT) διοργανώνουν την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012 το φόρουμ «Business & Politics in Post-Crisis Greece. Where do we draw the line?».
H εκδήλωση θα επιχειρήσει να διερευνήσει τα όρια ανάμεσα στην επιχειρηματικότητα και την πολιτική, τα οποία συχνά συγχέονται: από τη μία πλευρά, επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, συχνά, παρεμποδίζονται από τις παρεμβάσεις του κράτους και από την άλλη, επιχειρηματικά συμφέροντα διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αν μπορούμε να χτίσουμε μία υγιή σχέση ανάμεσα στoυς δύο αυτούς τομείς, και από τη στιγμή που όλοι συμφωνούμε πως οι αλλαγές είναι επιβεβλημένες, πώς μπορεί να εξασφαλιστεί η συναίνεση μεταξύ των εμπλεκομένων μερών.
 
Την απάντησή τους δίνουν οι τέσσερις διακεκριμένοι ομιλητές της εκδήλωσης:
 
Stephen Grey, δημοσιογράφος -ειδικός απεσταλμένος του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters
Ντένης Μαρτίνης, Director και Senior Partner της McKinsey & Company
Έλενα Παναρίτη, οικονομολόγος και κοινωνική επιχειρηματίας
Έφη Στεφοπούλου, Προϊσταμένη του Γραφείου Καλής Νομοθέτησης -  Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
 
Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΕΕ) και του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου.
Θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά και αγγλικά.
 
Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό
 
Προσέλευση – εγγραφές: 18:30
Έναρξη εκδήλωσης: 19:00
 
Πληροφορίες:
Όλγα Τσαντήλα, Γραφείο Τύπου Κολλεγίου Ανατόλια 2310 398 236
Μαρίνα Χαριτοπούλου, Anatolia College Relations Officer 2310 398 220