Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου 2012 στις 9 Σεπτεμβρίου θα ρίξουν την αυλαία τους και μια μόλις μέρα μετά, στις 10/9, θα αποτελούν πια παρελθόν.
Και οι περισσότεροι από εμάς δεν θα έχουμε γίνει καν καλύτεροι άνθρωποι.
Και οι περισσότεροι από εμάς θα συνεχίσουμε να κλαιγόμαστε για το παραμικρό, να "μιρλιάζουμε" επειδή δεν μας πέτυχε το φαγητό, να καταδικάζουμε την άτιμη την κοινωνία που άλλους μας ανεβάζει και άλλους μας κατεβάζει, να μοιρολατρούμε, να τα βάφουμε μαύρα μπροστά στην κάθε αναποδιά και να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό που τον δρόμο που περπατάμε δεν φρόντισε κανείς να τον στρώσει με ροδοπέταλα ή έστω με ένα κόκκινο χαλί.
Και όλα τα παραπάνω, την ίδια ώρα που αν σταθείς λίγο να παρακολουθήσεις στην τηλεόραση τους Παραολυμπιακούς, το λιγότερο που θα πρέπει να κάνεις είναι να αναλογιστείς, να "δεις" μέσα από τα "μάτια" τους, να "περπατήσεις" με τα "παπούτσια" τους, να "αισθανθείς" με τις "αισθήσεις" τους...
Πληκτρολογώ τη σελίδα http://www.paralympic.gr και ξεναγούμαι για λίγο σε μερικές από τις...ιστορίες των Ελλήνων αθλητών μας. Για λίγο. Εγώ, βλέπετε, είμαι λιπόψυχη και δεν αντέχω πολλά-πολλά.
Ο Γιώργος Καραμηνάς έχει τετραπληγία μετά από αυτοκινητιστικό ατύχημα και είναι χρήστης αμαξιδίου.(Στίβος)
Η Αλεξάνδρα Δήμογλου έχει μερική απώλεια όρασης. (Στίβος)
Η Μαρία Λιάσκου έχει εγκεφαλική παράλυση. (Κολύμβηση)
Ο Ευάγγελος Μπακόλας έχει κινητική αναπηρία εκ γενετής και χρησιμοποιεί κι αυτός αμαξίδιο. (Στίβος)
Η Ελένη Σαμαριτάκη έχει κινητικούς περιορισμούς λόγω μυικής δυστονίας. (Στίβος)
Οι παραπάνω άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν για τις αναπηρίες τους (δεν μου αρέσει ο όρος "ειδικές ικανοτητές" τους-τον θεωρώ "παρηγοριά στον άρρωστο" και αυτοί οι άνθρωποι μόνο παρηγοριά δεν χρειάζονται και οίκτο). Οι παραπάνω άνθρωποι, καθώς επίσης και χιλιάδες άλλοι συνάνθρωποί μας, ξεχωρίζουν για τις επιδόσεις τους. Είτε αυτές είναι αθλητικές, είτε είναι σε κάποιον τομέα της επιστήμης, είτε αυτές περιορίζονται σε μικρότερο "βεληνεκές", σε μια ομάδα χορού, στο πλαίσιο της οικογενειακής τους δραστηριότητας.
Μπορεί κάποια στιγμή να λιγοψύχησαν...
Μπορεί να βάλθηκαν να τα παρατήσουν...
Μπορεί να έβρισαν την τύχη τους, να τα έβαλαν με "Θεούς" και "Δαίμονες"...
Μπορεί να σήκωσαν τα χέρια ψηλά...
Μπορεί να ήταν έτοιμοι να επαναπαυτούν στην μοίρα τους και να περιμένουν στωϊκά το μέλλον που τους επιφύλασσε η κακούργα η ζωή...
Μπορεί να έκαναν όλα τα παραπάνω μαζί και θα είχαν όλο το δίκιο με το μέρος τους.
Για λίγο, όμως.
Μετά συνειδητοποίησαν ότι και ΘΕΛΟΥΝ και ΜΠΟΡΟΥΝ, μετά διαπίστωσαν ότι η δύναμη του μυαλού και της καρδιάς είναι μερικές φορές πιο δυνατή από τη δύναμη του σώματος, μετά αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση για όσους θέλουν να διδαχθούν και όχι παράδειγμα προς αποφυγή.
Μετά πήραν την τύχη τους στα δικά τους χέρια, βρήκαν έναν καλό "οδηγό" για τους αγώνες τους, επέλεξαν καλούς συμπαραστάτες για την καθημερινότητα τους και έτσι απλά, "μπούκαραν" στον "στίβο" της ζωής". Της δικής τους ζωής... Με τις ιδιαιτερότητες της, με τη μοναδικότητά της, με τις αδυναμίες της, με τα "συν" και τα "πλην" της. Κάποια από τα "πλην", μάλιστα, είχαν την μαγκιά να τα κάνουν και "συν". Μην με ρωτάτε πώς. Ιδέα δεν έχω. Εγώ, είπαμε, ομολογώ πως είμαι λιπόψυχη, τόσο πολύ που κάθε φορά που έχει τύχει να συναναστραφώ έναν τόσο σπουδαίο άνθρωπο, δεν ήξερα πώς να του φερθώ, πώς να μη τον φέρω σε δύσκολη θέση, την ίδια στιγμή που μάλλον εγώ ήμουν αυτή που βρισκόμουν εκεί που δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να τον φέρω.
Κάποτε διάβασα ένα ρητό που έλεγε:
"Έκλαιγα που δεν είχα καινούρια παπούτσια μέχρι τη στιγμή που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια".
Και θα συμπληρώσω το εξής: "Συνέχισα να κλαίω για τα καινούρια παπούτσια μόλις ξέχασα αυτόν που δεν είχε πόδια".
Γιατί οι άνθρωποι ξεχνάμε εύκολα...
Καλή επιτυχία σε όλους τους αθλητές των Παραολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου 2012!
Δεν έχει σημασία αν θα καταφέρουν να ανεβούν σε κάποιο σκαλοπάτι του βάρθρου. Σημασία έχει ότι για όσους θέλουν και μπορούν να πάρουν ένα "μάθημα", αυτοί είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι...
Υποκλίνομαι...
Για την ιστορία των Παραολυμπιακών Αγώνων, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82
Με αγάπη,
Βίλυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου