Το γράμμα μιας...απελπισμένης.

Από το βιβλίο Αγάπης Γράμματα, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

 

Γράφονται ακόμα γράμματα από τους ερωτευμένους; Γράφονται... 

Το παρακάτω γράμμα γράφτηκε το 2006 από την Αλίσα στον Σίμορ. Ακολούθησαν άλλα τέσσερα γράμματα κι εκείνος ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ώσπου ξαφνικά, η πολυπόθητη απάντηση ήρθε. Αλλά όχι από τον Σίμορ... 

Από: Αλίσα Γκάρισον [διεύθυνση: Alisha, Garrison@gmail.com]

Αποστολή: 12 Αυγούστου 2006

Προς: Καμίνσκι,Σίμορ <skaminski2@aol.com>

Θέμα: Δεν έχει παιχνίδια

Σίμορ, 

αντιλαμβάνομαι ότι όλα τα βιβλία με "οδηγίες" για τον έρωτα -τα οποία θα με προειδοποιούσαν επίσης να μη διανοηθώ να ξεστομίσω, ούτε καν επειδή το έφερε η κουβέντα,τόσο νωρίς τη λέξη από Ε- θα με συμβούλευαν να μην επικοινωνήσω μαζί σου πριν περάσουν ημέρες ή και εβδομάδες, αφότου χωρίσαμε απρόθυμα. Να μη δείχνω υπερβοικά ανυπόμονη, υπερβολικά απελπισμένη, υπερβολικά σε "ανάγκη". Και αφού δεν με πήρε καθόλου ο ύπνος χθες βράδυ, θα έπρεπε κανονικά το μεσημέρι να κοιμηθώ κάμποσες ώρες. Όταν όμως γύρισα σπίτι μου, ήμουν τόσο ταραγμένη, τόσο ενθουσιασμένη, τόσο μεθυσμένη από το απρόσμενο μεγαλείο της ζωής γενικώς, που ούτε λόγος για ύπνο. Παραμερίσαμε πάρα πολλά πάρα πολύ γρήγορα, στο fast forward: σίγουρα ξεπεράσαμε τα παιδικά ρομαντικά παιχνίδια. Δεν μπορώ, δεν είμαι διατεθειμένη να κάνω νάζια. Αν ακολουθούσα τακτική, αν έκανα τη δύσκολη, που δεν βιάζεται, δεν θα ήταν μόνο ψέμα, αλλά θα βεβήλωνε με πλεκτάνες και υπολογισμό, την καθαρότητα, την ειλικρίνεια και την ακαριαία αμοιβαία αποδοχή που είχαμε την καλή τύχη να ανακαλύψουμε. Και παρότι έχουν περάσει μόνο λίγες ώρες, μου φαίνεται ήδη σαν να έχουν σπαταληθεί αλόγιστα. Όλη αυτήν την ώρα θα μπορούσα να σου γράψω. [...]

Είμαι σε δίλημμα ανάμεσα στο αν πρέπει να σου γράψω όλα όσα χρειάζονται να ξέρεις για μένα σε πολλές σελίδες ή να τελειώσει ό,τι σου γράφω ώστε να μιλήσουμε και να κανονίσουμε το επόμενο ραντεβού μας. Και επειδή δεν ντρέπομαι να ομολογησω ότι απόψε είμαι ελεύθερη, ξεκολλάω από αυτό το email και το στέλνω γρήγορα στον υπολογιστή σου. Θα μείνω στο σπίτι σήμερα το απόγευμα και θα περιμένω τηλεφώνημά σου. 

Ήδη μελαγχολώ, 

Αλίσα

Για να μην σας τα πολυλογώ η Αλίσα τού έγραψε άλλα τέσσερα μακροσκελή γράμματα. Τον παρακάλεσε να της απαντήσει, έπεσε στα πατώματα, του θύμισε τί είχαν περάσει εκείνο το ένα και μοναδικό βράδυ που μοιράστηκαν, του έταξε και άλλα καυτά τετ α τετ, τον απείλησε ότι θα...θα...θα αν δεν της απαντούσε. Ε και της απάντησε. Ε, όχι ο Σίμορ, αλλά και τί σημασία έχει...

Από: Σαμ Καμίνσκι [διεύθυνση: skaminski2@aol.com]

Αποστολή: 31 Αυγούστου 2006

Προς: Γκάρισον, Αλίσα <Alisha.garrison@gmail.com>

Κοίτα, κυρά μου. Δεν ξέρω αν ο τύπος που του γράφεις σε παραμύθιασε με ψεύτικη ηλεκτρονική διεύθυνση ή αν είσαι εντελώς παλαβή κι εκείνος αδελφή, αλλά εγώ είμαι από το Νιου Τζέρζι, γέννημα θρέμμα, κι εγώ κι εσύ δεν περάσαμε καμία νύχτα μαζί τρώγοντας κέικ ή τίποτα άλλο. Κι ούτε που θα άνοιγα τα μηνύματά σου εδώ και καιρό που τα λέμε με όλες τις προειδοποιήσεις για ιούς και τα λοιπά, αν δεν μπέρδευα το θέμα του πρώτου μηνύματος σου με ένα βιντεοπαιχνίδι που χτύπαγα στο ebay. Γι' αυτό μη χώσεις το κεφάλι σου στο φούρνο για λογαριασμό μου, ειδικά αφού είναι και χαλασμένος. Και αν δεν σε πειράζει να πω κι εγώ την μαλακία μου αν ο φίλος σου σου πάσαρε μια διεύθυνση-μαϊμού και δραπέτευσε από τον τόπο του εγκλήματος, λέμε τώρα, ο τύπος είναι και πολύ μάρκα... (ή αδελφή, χαχαχαχα). 

Σαμ

Ουπςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!